پراید کره ای که اواسط دهه هفتاد وارد کشور شد، فراز ونشیب های متعددی را در بازار تولید و فروش پشت سر گذاشت. ایجاد برخی تغییرات در ظاهر یا در برخی موارد، سیستم فنی این خودرو، همواره به عنوان اهرمی برای جلوگیری از توقف تولیدش مورد توجه بوده است.
اما یکی از بزرگترین تغییراتی که در دهه هشتاد سعی شد روی این خودرو انجام شود، تولید پراید هاچ بک برقی بود. خودرویی که یکی از شرکت های طرف قرارداد مسئولیت ایجاد تغییرات مورد نظر روی آن را بر عهده گرفت و قرار بود با ۱۵ دقیقه شارژ چیزی حدود ۱۰۰ کیلومتر حرکت کند. البته نه با برق شهری بلکه با تجهیزات خاص!
باطری این نوع از پراید که در صندوق عقب خودرو قرار می گرفت، لیتیومی بود و اگر قرار بود با برق شهری شارژ بشود حدود ۶ الی ۷ ساعت زمان برای تحقق یک شارژ کامل و پیمودن مسافت حدود ۲۰۰ کیلیومتر، نیاز داشت.
شرکتی که این تغییرات را در پراید انجام داد، در سال ۸۸ قیمت اولیه آن را ۱۵ میلیون تومان برآورد کرده بود. این در حالی است که در ان سال با حدود ۸ الی ۹ میلیون تومان پراید بنزینی در بازار قابل خرید و فروش بود.
پراید الکتریکی در تست های اولیه نمرات قبولی را دریافت کرد. البته پس از مدتی تحقیق و پژوهش مشخص شد بازار خودرو کشور احتمالا ظرفیت پزیرش این محصول با قیمت حدود دو برابر را دارا نیست. این در حالی بود که دولت برای تامین زیرساختهای مورد نیاز در جهت شارژ خودروهای برقی در سطح شهر نیز اقدام خاصی انجام نداده بود.
بنابراین وزارت صنایع و معادن وقت، سرمایه گذاری روی پراید برقی را متوقف کرد. ایده مذکور طی ۱۰ سال اخیر یکی دوبار دیگر هم مطرح شد اما در نهایت چیزی به نام خودرو برقی ملی به تولید انبوع نرسید.
شایان ذکر است که یکی از بزرگترین تفاوت های خودروهای برقی و بنزینی این است که بنزین سوز ها حتی در حالت پیمایش صفر (کارکرد درجا) نیز با توجه به مصرف سوخت هوا را آلوده می سازند، اما خودروهای برقی به لطف موتورهایی که به سرعت خاموش و روشن می شوند در حالت پیمایش صفر به هیچ انرژی ای نیاز نداشته و بنابراین آلودگی نیز بر جای نمی گذارند.
ه سر جاشون نشستن